Ο Μάνος Καρατζογιάννης μιλάει στο Texnes-plus!

• Ημερομηνία: 09/12/2014
• Website: www.texnes-plus.blogspot.gr
• Δημοσιογράφος: Γιώτα Δημητριάδη

•  

  Ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του, με σπουδαίους ρόλους και συνεργασίες στο ενεργητικό του,ο  Μάνος Καρατζογιάννης μιλάει στο Texnes-plus μ' αφορμή τον Κρίστοφερ. Τον ρόλο του έφηβου με σύνδρομο Αsperger, με τον οποίο έκλεψε τις εντυπώσεις πέρσι στο "Αγγέλων Βήμα" και θα ήταν αδύνατον να μην επαναλάβει και φέτος. Έτσι, μετά από την απαίτηση του κοινού η παράσταση επαναλαμβάνεται με επιτυχία στην ατμοσφαιρική σκηνή του θεάτρου "Θησείου". Φυσικά, η κουβέντα με τον τόσο δραστήριο και πάντα ανήσυχο καλλιτέχνη δεν θα μπορούσε να μείνει μόνο εκεί....

  

  Πώς είναι να ξανασυναντά κανείς το ίδιο ρόλο. Τον προσέγγισες διαφορετικά ή μετά την μεγάλη επιτυχία που είχες, κλείδωσες αυτόματα, πολλά πράγματα μέσα σου και δεν ήταν απαραίτητες ιδιαίτερες αλλαγές;

  Στο θέατρο δίνουμε πάντα μια μάχη με το χρόνο, κάτι που το συνδέει άρρηκτα άλλωστε με τη ζωή. Πάντα τρέχουμε να τον προλάβουμε. Η επανάληψη μιας παράστασης σου δίνει τη δυνατότητα να σκύψεις με μεγαλύτερη προσοχή πάνω στο έργο, να αφαιρέσεις τα περιττά. Το ίδιο το βιβλίο περιέχει μια φράση που αγαπώ πολύ : « Το πλήθος των πραγμάτων δεν πρέπει να επεκτείνεται πέρα από το αναγκαίο». Ένα αξίωμα όχι μόνο για τη ζωή αλλά και για την τέχνη. Έχεις το χρόνο, να επεξεργαστείς τις πληροφορίες, να επικεντρωθείς στο αναγκαίο, που τελικά έχει και τη δύναμη να πείσει. Τώρα αν πέσεις στη λούμπα της επιτυχίας, που προυποθέτει η επανάληψη μιας παράστασης και επαναπαυτείς, είναι πολύ πιθανό να χαθεί η αθωότητα. Να γίνουν τα πράγματα μηχανικά. Να μην ξαναγεννιούνται. Υπάρχει τίποτε πιο βαρετό ; Είναι όμως θέμα χαρακτήρα,  ξέρεις, πειθαρχίας, . Εμένα μου αρέσει να επανέρχομαι. Όχι μόνο στα θεατρικά έργα, αλλά και σε βιβλία, μουσικές, ταινίες ακόμη και σε ανθρώπους. Καταλαβαίνω αλλιώς. Μια παλιά ηθοποιός έλεγε ότι όταν μια παράσταση κατεβάζει αυλαία, ενώ ακόμα οι θεατές εξακολουθούν να την επιλέγουν είναι σα να θάβεις έναν ζωντανό άνθρωπο. Αλλά και εγώ δεν είμαι ίδιος, από πέρυσι. Ένα βασικό μέρος του υλικού μου, που είναι ο εαυτός μου, ειδικά σε ένα έργο που πραγματεύεται τον αυτισμό έχει αλλάξει. Άλλαξαν πολλά πράγματα στη ζωή μου. Έκλεισαν κύκλοι και άνοιξαν άλλοι. Επομένως είναι κάπως σα.. να επιστρέφεις στον τόπο του εγκλήματος.

  Το να ερμηνεύεις έναν αυτιστικό, ιδιοφυή στα μαθηματικά έφηβο. Ποιές παραπάνω δυσκολίες έχει για έναν ηθοποιό; 

  Είχε πολλή έρευνα και κουβέντα με εκπαιδευτικούς, γονείς, ψυχιάτρους και άτομα που έχουν το σύνδρομο του ήρωα (Αsperger). Στην προσπάθεια αυτή με βοήθησε φυσικά και το ίντερνετ. Η βιβλιογραφία, στην Ελλάδα για το συγκεκριμένο θέμα είναι ακόμη περιορισμένη. Συμβουλεύτηκα όμως ένα βιβλίο – οδηγό , που εκδόθηκε πρόσφατα. Η δυσκολία είναι να αντιληφθείς έναν άλλο ρυθμό, να μην επικοινωνείς αλλά και να επικοινωνείς μιας και είσαι στη σκηνή και όχι σε ένα πλατό. Να ενστερνιστείς ουσιαστικά έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης, μια αλλιώτική λειτουργία του μυαλού. Κι αυτό είναι ουσιαστικά και το μήνυμα του βαθιά ανθρώπινου και πολυβραβευμένου αυτού έργου, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα : ο σεβασμός στην ετερότητα, στο διαφορετικό, από όπου κι αν προέρχεται. Μια αξία τόσο απαραίτητη στις μέρες μας και στον τόπο μας.

  Μιας και πριν λίγες μέρες (3/12) ήταν ή παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία. Πώς βλέπεις την εκπαίδευση παιδιών με ιδιαιτερότητες, όπως ο αυτισμός στην Ελλάδα;

  Θίγεις τώρα το πιο ευαίσθητο θέμα της χώρας μας, αυτό της παιδείας. Χρειάζεται επένδυση από την πολιτεία και πολλή δουλειά από εμάς τους ίδιους. Η παιδεία είναι η μόνη λύση, το μόνο όπλο ενάντια στον παραλογισμό και στη διχόνοια που συχνά οι κρίσεις επιβάλλουν. Στο συγκεκριμένο ερώτημά σου υπάρχουν πολλές ελλείψεις , σχετικά με τις δομές και τα ειδικά σχολεία. Υπάρχουν όμως και εκπαιδευτικοί, που δουλεύουν με αυταπάρνηση και ζέση.

  

  Ποια ήταν η πιο απαιτητική συνεργασία σου μέχρι σήμερα;

  Όσο μεγαλώνεις, μεγαλώνουν και οι απαιτήσεις. Όχι μόνο οι καλλιτεχνικές ή οικονομικές αλλά και οι ανθρώπινες. Με εξαίρεση μια συνεργασία μου με το Εθνικό Θέατρο και άλλη μιά με το Φεστιβάλ Αθηνών, έχω εργαστεί αποκλειστικά στο Ελεύθερο Θέατρο και μην έχοντας την τύχη να είμαι σταθερό μέλος μιας ομάδας. Αυτό είναι από μόνο του πολύ απαιτητικό. Να διαπραγματεύεσαι από την αρχή κάθε φορά το καλλιτεχνικό και το οικονομικό κομμάτι της δουλειάς σου.

  Αν και νέος στο χώρο, την χρονιά που μας πέρασε έγραψες και σκηνοθέτησες μια παράσταση αφιερωμένη στην Λούλα Αναγνωστάκη. Πώς η συγκεκριμένη λειτούργησε ως έμπνευση για σένα; Θα ‘ θέλες να συνεχίσεις να σκηνοθετείς παραστάσεις;

  Η δραματουργία της Λούλας Αναγνωστάκη είναι για μένα μια στάση απέναντι στη νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Έχω συμμετάσχει ως ηθοποιός σε αρκετά έργα της. Μας συνδέει φιλία. Την θαυμάζω απεριόριστα γιατί είναι από τους λίγους καλλιτέχνες, που είναι ίδιοι στη δημόσια και στην ιδιωτική έκφανσή τους. Έχει την αυθεντικότητα μιας άλλης εποχής. Από τον Απρίλιο ξεκίνησα διδακτορικές σπουδές στο WinchesterUniversity, σχετικά με το δημόσιο και το ιδιωτικό στο έργο της. Έτσι, προέκυψαν οι Ενέδρες της Ζωής, ένα mixage, που συνέθεσα πάνω στη δραματουργία της με αυτόν τον άξονα. Για να σκηνοθετήσω κάτι ή κάποιον πρέπει να το ή τον αγαπώ. Αλλιώς νομίζω δεν μπορώ να πάρω την ευθύνη του. Είναι μια λειτουργία που μου συμβαίνει και στη ζωή.

  Από την μέχρι σήμερα καλλιτεχνική σου πορεία, ποιος επαγγελματικός ή προσωπικός μύθος έχει καταρριφθεί από την πραγματικότητα;

  Δεν έχει μείνει και τίποτε όρθιο.. Είμαι και εγώ της αμφιβολίας. Πάντως για ένα είμαι σίγουρος, είμαι πολύ τυχερός που υπάρχει το θέατρο.

  Αν μπορούσες να εξαφάνιζες μια λέξη από το καθημερινό μας λεξιλόγιο. Ποια θα ήταν αυτή;

  Διχόνοια, είναι κάτι που με τρομάζει πολύ και στο σινάφι μου και στον τόπο μας.

  Τι σε χαλαρώνει μετά το θέατρο;

  Μια αγκαλιά

  Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;

  Ο Μικρός Πρίγκιπας του Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ σε μια διασκευή, που έφτιαξα για τον Ιανό και θα παρουσιαστεί στις γιορτές σε σκηνοθεσία ενός νέου  ταλαντούχου σκηνοθέτη, του Ευθύμη Χρήστου με την ιδιαιτέρως τιμητική συμμετοχή των: Δημήτρη Καταλειφού, Ηλία Λογοθέτη, Νίκου Νίκα, Χριστίνας Μαξούρη, Δημήτρη Πιατά και Σοφίας Φιλιππίδου, που δανείζουν τις φωνές τους στους ήρωες που συναντά ο Μικρός Πρίγκιπας, ο οποίος ζωντανεύει 70 χρόνια μετά τη συγγραφή του κλεισμένος σε ένα μουσικό κουτί, ακόμη πιο μόνος για να μας θυμίσει χαμένες αρχές και αξίες. Μαζί και οι  Μ.Ζέκης, Τ. Κονταράτος, Σ.Μαρκουλάκης, Γ.Μαρτίνος, Κ.Σπύρου και Δ. Σταυρίδη.

• Πηγή