2012 - 2013 ΑΤΟΜIC ALERT - FREDERIC SONNTAG

Κατηγορία: Πειραματικές Performances

• Συμμετέχουν αλφαβητικά : Μαρία Ζερβού, Μάνος Καρατζογιάννης, Πάρις Λύκος, Σταυρούλα Μάκρα, Σταύρος Σιούλης
• Κείμενο: Φρεντερίκ Σοντάνγκ, Τομά Ρατιέ
• Μετάφραση: Σταυρούλα Μάκρα
•  Μουσική: Πολ Λεβί
•  Σκηνοθεσία: Λευτέρης Γιοβανίδης

 ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ

Παραστάσεις:  Από τις 12/1 έως τις 3/2. Πανελλήνια πρώτη.
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Αίθουσα: Κινηματογράφος

Links

http://www.mcf.gr/el/program/?ev=atomic_alert_toi_frenterik_sontanck_thomas_rathier

Συνέντευξεις

O ΜΑΝΟΣ ΚΑΡΑΤΖΟΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Η ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΜΑΚΡΑ ΜΙΛΟΥΝ ΣΤΟ ALL4FUN ΓΙΑ ΤΟ "ΑTOMIC ALERT"

Κριτική

Πέντε ακίνητοι ηθοποιοί , με μόνο όπλο τη γυμνή φωνή τους , ντουμπλάρουν ζωντανά τους διαλόγους σε νέα, ευρηματικά, σύγχρονα λόγια που σχολιάζουν ξεκαρδιστικά την επικαιρότητα. Μετέχουν ισοδύναμα οι ηθοποιοί Μαρία Ζερβού, Μάνος Καρατζογιάννης, Πάρις Λύκος, Σταυρούλα Μάκρα και Σταύρος Σιούλης, που πετυχαίνουν ένα τεχνικό ,και όχι μόνο κατόρθωμα. Η νέα "ιστορία" που αφηγούνται αφορά μια πυρηνική έκρηξη και τον τρόπο διαχείρισης της , με τη μορφή ... μιάς εκρηκτικής πολιτικής σάτιρας κατά της διαφθοράς των θεσμών που ανθεί στην Ευρώπη του σήμερα. Με χιούμορ , ήθος και ουσία. Ένα ιδιαίτερο χρήσιμο μάθημα ,σε καιρούς πολιτικής κακοήθειας.

Λέανδρος Πολενάκης , Η Αυγή της Κυριακής, 13/1/13

Μια παράσταση μέσα σε μια παράσταση, πολλαπλά επίπεδα που γίνονται μαγικά ένα και ένας κόσμος που παρακολουθεί αχόρταγα και ξεσπά σε αυθόρμητα γέλια... Ο Λευτέρης Γιοβανίδης πέτυχε απόλυτα το στόχο του: μια καλοκουρδισμένη παράσταση με φρέσκο χιούμορ για νέο κυρίως κόσμο που προβληματίζεται, αναθεωρεί, αποδομεί τα κατεστημένα και τολμά να γελά ακόμα και στα δύσκολα.

Έλενα Τσαγκαράκη,iefimerida.gr

Ο Φρεντερίκ Σοντάνγκ στο έργο του «Atomic Alert» έχει συρράψει αποσπάσματα από αμερικάνικες ασπρόμαυρες ταινίες του ‘50, δημιουργώντας ένα δικό του b-movie. Αυτή η devised ταινία προβάλλεται στην οθόνη της παράστασης. Με τη σειρά τους, η Μαρία Ζερβού, ο Μάνος Καρατζογιάννης, ο Πάρις Λύκος, η Σταυρούλα Μάκρα κι ο Σταύρος Σιούλης, ακολουθώντας τις οδηγίες του σκηνοθέτη Λευτέρη Γιοβανίδη, ο οποίος φρόντισε για τους γοργούς ρυθμούς της «παράστασης», δανείζουν τις φωνές τους στην Μπάρμπαρα Στάνγουικ, τον Βίνσεντ Πράις και τους άλλους ηθοποιούς της ταινίας. Ο πενταμελής θίασος ντουμπλάρει ζωντανά τους διαλόγους, σατιρίζοντας ή και διεκτραγωδώντας τους όποτε οι περιστάσεις το απαιτούν, χρησιμοποιώντας ελληνική αργκό ή μιμούμενοι τις φωνές γνωστών ελλήνων πολιτικών κ.ο.κ. Το πολιτικό σχόλιο υπάρχει, καθώς η πυρηνική καταστροφή που συμβαίνει στη φιλήσυχη πόλη αποκαλύπτεται πως δεν είναι κάτι άλλο παρά ένα προσχεδιασμένο έγκλημα των πολιτικών και των εγκάθετων δημοσιογράφων τους εις βάρος των ανύποπτων κατοίκων. «Είναι, τώρα, αυτό θέατρο;» θα με ρωτήσετε. Ίσως να μην είναι ακριβώς θέατρο, είναι όμως μια ιδέα που έχει ενδιαφέρον όσο και πλάκα.

Ι. Δημάδη, Αθηνόραμα.

Βλέποντας τα αναλόγια και τους πέντε ηθοποιούς να υποδέχονται τα κοινό με χαμόγελα και άνεση είπα μέσα μου «ωχ, άλλη μια μοντερνιά. Πόσο να διαρκεί άραγε»; Η παράσταση άρχισε στην ώρα της και ακριβώς πέντε λεπτά μετά... άλλαζα γνώμη. «Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο» ψιθυρίζω στον άγνωστο διπλανό μου. « Πρώτη φορά ανεβαίνει στην Ελλάδα κάτι ανάλογο» μου απαντάει. «ΣΣΣςςςςςς» οι από πίσω... Γελάσαμε πολλές φορές. Η παράλληλη ιστορία που εκτυλίσσεται στην οθόνη αφηγείται μια τυχαία πυρηνική έκρηξη και το πώς την διαχειρίζονται οι διεφθαρμένοι πυλώνες της πολιτικής και της δημοσιογραφίας. Οι ηθοποιοί (Μαρία Ζερβού, Μάνος Καρατζογιάννης, Πάρις Λύκος, Σταυρούλα Μάκρα, Σταύρος Σιούλης) χωρίς εξαίρεση διαθέτουν εξαιρετικές και εύπλαστες φωνές.

Χρύσα Φωτοπούλου, onlytheater.gr

Στην πραγματικότητα, το Atomic Alert δεν είναι ούτε ταινία ούτε παράσταση, ή μάλλον είναι λίγο κι απ' τα δύο, γι΄ αυτό κι ως τεχνική, ο όρος cinema performance του ταιριάζει γάντι... Αν και σε πρώτη φάση μοιάζει με video-παρωδία στο youtube, αυτή η απόσταση μεταξύ εικόνας και κειμένου, μεταξύ της ιστορίας που “τρέχει” στην οθόνη και τον τρόπο με τον οποίο επί σκηνής και σε δεύτερο χρόνο αφηγούνται οι ηθοποιοί, είναι μια τεχνική αρκετά ενδιαφέρουσα, που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε έργα πολύ διαφορετικών θεματικών και στυλ. Ο Frédéric Sonntag, ο Λευτέρης Γιοβανίδης και οι υπόλοιποι συντελεστές έκαναν την αρχή.

Σοφία Πολυχρονίδου, eculture.gr

Ακούγεται βαρύ και καταθλιπτικό, αλλά δεν είναι. Το έργο είναι μια πανέξυπνη μαύρη κωμωδία, παρωδία των b-movies μιας χρυσής εποχής και ταυτόχρονα σάτιρα όλων των φόβων, των ελπίδων και των αμυνών μας.... Έτσι, όσο περνούσε η ώρα, οι ομοιότητες με της πραγματικότητας του έργου με εκείνη που ζούμε εμείς σήμερα γινόταν πιο έντονες κι υπογραμμιζόταν από τις διαβρωτικές ατάκες. Γελάσαμε πολύ, αυθόρμητα και από καρδιάς κατά την διάρκεια της παράστασης. Και φύγαμε πιο ανάλαφροι, αφού καταφέραμε να δούμε την φωτεινή πλευρά μιας αδυσώπητης πραγματικότητας –άλλωστε η παράσταση τελειώνει υπό τους ήχους του Always Look on the Bright Side of Life.

Κατερίνα Χάλκου & Φ. Βασιλείου, fvasileiou.wordpress.com

Με εξαιρετικά λεπτές κινήσεις ακρίβειας, ο σκηνοθέτης Λευτέρης Γιοβανίδης «ενορχηστρώνει» και ισορροπεί αρμονικά… όλα τα παραστασιακά σημεία που συνθέτουν το «Atomic Alert»... Οι ηθοποιοί σχεδόν απέναντι από την θεατρική οθόνη, εκτελούν αναλογικές και ομολογικές φωνητικές κινήσεις συνοδευόμενες ενίοτε από μικρές, λεπτεπίλεπτες χειρονομίες εν είδει παραλεκτικού ενδιαιτήματος του ιδιαίτερου αυτού θεάματος. Στους εύγλωττους ήχους της μουσικής του Πολ Λεβί, οι ηθοποιοί Μαρία Ζερβού, Μάνος Καρατζογιάννης, Πάρις Λύκος, Σταυρούλα Μάκρα και Σταύρος Σιούλης, συναπαρτίζουν μιαν έξυπνα τοποθετημένη ορχήστρα δωματίου.

Μαρίκα Θωμαδάκη, culturenow.gr

Πήγα, λοιπόν, στο "Atomic Alert" Το έργο-πρόταση που συνέλαβε πριν από τρία χρόνια ο γάλλος καθ΄εξιν "πειραματιστής" συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης, Φρεντερίκ Σοντάνγκ και μετέφερε στα καθ΄ημάς ο σκηνοθέτης Λευτέρης Γιοβανίδης. Ε, αυτό που... μου συνέβη, δεν το περίμενα με τίποτα. Γέλασα (στα όρια της αυτοέκθεσης), ψυχαγωγήθηκα πραγματικά (διότι το έργο διαρκώς σατιρίζει το μανιπουλάρισμα της κοινής γνώμης από αρχές και μίντια) και αποθαύμασα εντελώς την εξαιρετική δουλειά που έχουν κάνει οι συντελεστές της ελληνικής βερσιόν του "Atomic Alert"... Να πάτε, χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τατιάνα Καποδίστρια, tospirto.net

Το κείμενο είναι καυστικό, αιχμηρά σατυρικό και διαθέτει πολλές αστείες ατάκες οι οποίες αναδεικνύονται στο έπακρο από τους πέντε εκπληκτικούς ηθοποιούς που καλούνται να φέρουν εις πέρας αυτό το ιδιαίτερο και έξυπνο εγχείρημα. Οι υποκριτικές ικανότητες και των πέντε είναι αξιοθαύμαστες, σ’ αυτό το απαιτητικό και τρομερά γρήγορο ντουμπλάρισμα ενώ δεν χάνουν την παραμικρή ανάσα ήχο ή παύση από το στόμα των ηρώων που βρίσκονται επί της οθόνης. Καταφέρουν με μόνο εργαλείο την φωνή τους να πλάσουν ξεκαρδιστικούς τύπους και να εντυπωσιάσουν με την ερμηνευτική τους ετοιμότητα και ευστροφία. Μια πρωτότυπη και ψυχαγωγική περφόρμανς που θα σας εκπλήξει και θα σας διασκεδάσει τρομερά.

Μάριος Παϊτάρης, Eπί σκηνής

http://onlytheater.gr

Μνήμες

Αποτελεί πάντα πρόκληση για έναν ηθοποιό η ερμηνεία ενός ρόλου σε μία θεατρική παράσταση, σε μία κινηματογραφική ταινία, ή όταν πρόκειται να δανείσει την φωνή του σε μία μεταγλώττιση. Τι γίνεται όμως όταν καλείται να κάνει και τα τρία παραπάνω, ταυτόχρονα, σε μία απαιτητική performance;

Το 2010, ο πρωτοπόρος γάλλος σκηνοθέτης, συγγραφέας και ηθοποιός Frédéric Sonntag, παρουσίασε στο Παρίσι και στο φεστιβάλ της Αβινιόν, την εξής «παρανοϊκή» σύλληψη: εντός 55 λεπτών και με αφορμή μία «κατά λάθος» πυρηνική έκρηξη, κατάφερε να σατιρίσει την πολιτική διαφθορά, την χειραγώγηση του κόσμου από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την οικολογική καταστροφή καθώς και τον υπερκαταναλωτισμό, ιδωμένα μέσα από το πρίσμα ενός ρομαντικού ειδυλλίου και της μεταφυσικής εξέλιξής του! Αν και το ιδεολογικό υπόβαθρο του εγχειρήματος φαίνεται τολμηρό, η πραγματική του πρωτοτυπία, έγκειται στο όχημα που χρησιμοποίησε για να μιλήσει για όλα τούτα τα φλέγοντα ζητήματα. Αντί να καταγράψει ένα «απλό» θεατρικό έργο, συνέραψε σκηνές από δέκα επτά χολιγουντιανές ταινίες και διαφημίσεις της δεκαετίας του ‘50, τις μόνταρε σε μία νέα ταινία και ανέθεσε σε πέντε ηθοποιούς να μεταγλωττίζουν ζωντανά επί σκηνής –ή παρά της οθόνης- το καινούργιο του κείμενο.

Το αποτέλεσμα ήταν παραπάνω από ενδιαφέρον· είχε χιούμορ, φρεσκάδα και μια εντελώς διαφορετική δυναμική απ’ αυτήν που έχουμε συνηθίσει στο θέατρο ή σε ταινίες έως τώρα.

Με την παράσταση του Sonntag συναντήθηκε στο φεστιβάλ της Αβινιόν ο έλληνας σκηνοθέτης Λευτέρης Γιοβανίδης, ο οποίος επίσης ενθουσιάστηκε και αποφάσισε να την μεταφέρει σε ελληνική κινηματογραφική αίθουσα.

Συναντηθήκαμε έξι άνθρωποι λοιπόν – πέντε ηθοποιοί: Μάνος Καρατζογιάννης, Πάρης Λύκος, Μαρία Ζερβού, Σταύρος Σιούλης, Σταυρούλα Μάκρα και υπό τον επιδέξιο συντονισμό του Λ. Γιοβανίδη ξεκινήσαμε πρόβες για την παρουσίαση του “atomic alert”.

Η διαδικασία ήταν πρωτόγνωρη για όλους μας, αλλά και απίστευτα διασκεδαστική. Στην διάρκεια των αναγνώσεων συνέβαλε όλη η ομάδα στην προσαρμογή του κειμένου με νύξεις και σχόλια της ελληνικής πραγματικότητας. Αφού ολοκληρώσαμε το κείμενο... ήρθε η στιγμή της “ένωσής” μας με την εικόνα. Ο καθένας μας κλήθηκε να ερμηνεύσει πάνω από πέντε διαφορετικούς ρόλους, αλλάζοντας συνεχώς “φωνές” και διαθέσεις, ενώ έπρεπε να είμαστε απολύτως συντονισμένοι με οτιδήποτε συνέβαινε ανά millisecond επάνω στο πανί. Ο λόγος των ηρώων, οποιαδήποτε σύσπαση του προσώπου, το παραμικρό πλατάγισμα της γλώσσας, η πιο κλεφτή τους ανάσα αλλά και εξωτερικοί ήχοι, όλο το sound design της ταινίας -εκτός της μουσικής- περνούσε μέσα από τις δικές μας φωνές. Λίγες πρόβες μετά και το atomic alert έγινε αναπόσπαστο κομμάτι μας.

Ο σκηνικός χώρος λιτός και απλός: μας φιλοξένησε το Ίδρυμα Κακογιάννη στην κινηματογραφική του αίθουσα. Στην μεγάλη οθόνη παιζόταν το έργο μας κι εμείς διακριτικά στο πλάι συμμετείχαμε παρακολουθώντας τις εξελίξεις.

Ήταν τιμή μας να αναπτύξουμε μία σχέση συν-δημιουργίας και να συμπρωταγωνιστήσουμε με σταρ της δεκαετίας του πενήντα. Αλληλοσυμπληρωθήκαμε με ηθοποιούς όπως η Barbara Stanwyck, ο Vincent Price, o Gerald Mohr, η Peggie Castle (Πέγκυ Πύργου στην ελληνική version) και πολλοί άλλοι. Γίναμε η φωνή της εικόνας και η εικόνα έγινε η κίνηση της φωνής μας. Μία δουλειά που όλοι λατρέψαμε... και ήταν μεγάλη η χαρά μας να εισπράττουμε κάθε βράδυ την αγάπη και το πηγαίο γέλιο του κοινού.

Μαρία Ζερβού